Bezoek van Greet en Luuk Plekker
13 JUNI 2005
maandag - 13 juni - Kaapregio
Op tijd voor onze afspraak om half 10 zijn we op het adres
van Dreamcatcher bij Anthea Rossouw in Durbanville. Na een overstroming een paar
weken geleden wordt aan haar kantoor op de begane grond (in een vallei) nog de
laatste hand gelegd en de nieuwe computers geïnstalleerd.
We krijgen een programma voor de dag, zodat we later kunnen
nalezen waar we geweest zijn. Het gaat om 4 projecten van de Biketourzuidafrika.
We gaan op pad met Anthea en haar deskundige voor bouwaangelegenheden.
EDUCATIONAL PROGRAMME – GREET AND LUUK PLEKKER – BIKETOURZUIDAFRIKA ( THE NETHERLANDS)
Date: June 09th 2005
1. 10h30 Greater Stellenbosch Development Trust (Creche and pre-school care facility)
2. 12h00 Lilly and Esme – Cook-up with Kamamma’s in Kayamandi (lunch via culture and lifestyle sharing of the Xhosa culinary experience)
3. 14h30 Yellow the Wireman – Wire Art Studio – Klapmuts
4. 15h30 Rain’s Mvula Jazz Café – Zweletemba – Worcester
Thank you for sharing our passion to realize the dreams of the above entrepreneurs – who, now making it come true for themselves, are empowered to make a difference in their own communities and share the real South Africa with visitors!
ANTHEA ROSSOUW,
THE DREAMCATCHER FOUNDATION
Punt 1- Greater Stellenbosch Development Trust
|
|
|
We werden hartelijk ontvangen door een groepje heren, waarvan er enkele van de organisatie waren, of van de community en een journalist met fotograaf. We hebben pro forma de enveloppe met het geld van de Biketour aan de man van de organisatie overhandigd. |
Na een kopje koffie met een koekje werden we rondgeleid door het Community Centre. Via het kantoortje, kwamen we buitenom naar de inpandige ruimtes, waar in elke ruimte een of twee vrouwen aan het werk waren.
|
|
|
Naaien, weven, leerbewerken, borduren, kraaltjeswerk, etc. allemaal om een inkomen te verwerven, dus voor de verkoop. |
|
|
|
 |
|
|
Bij de ingang zagen we een groep vrouwen en mannen met kinderen die brood kregen uitgedeeld. Het brood dat over was die dag werd uitgedeeld aan de armen. |
We passeerden het kleine postkantoortje, dat de volgende week zou worden geopend. Mensen moeten nu nog altijd een lange reis ondernemen naar een postkantoor. Dat kost geld voor transport of een voetreis van enkele uren. Nu krijgen ze hier een eigen postkantoor. Dat is een hele vooruitgang.
|
|
|
Aan de andere kant van het gebouw passeren we eerst nog meer ruimtes waar vrouwen werken en daarna komen we bij het nieuwbouw huisje, met vloerverwarming en ruimte voor sanitair, dat straks zal worden gebruikt als creche. |
|
|
We nemen ook een kijkje in de oude creche waar kinderen om tafeltjes gezeten met hun lunch geholpen worden. Natuurlijk worden we hartelijk verwelkomd en mogen we een paar foto’s maken van de kinderen. | |
We stappen weer in de auto, dwars door de voormalige township Kayamandi, en komen tenslotte aan bij:
Punt 2 - Lilly and Esme – Cook-up with Kamamma’s
Lilly en Esme zagen er prachtig uit in hun traditionele kleding en schmink. We werden hartelijk ontvangen en ook hier mochten wij pro forma de enveloppe overhandigen met hun aandeel van het sponsorgeld van de Biketour. De met ons meereizende bouwkundige haalde een grote schep uit de auto en terwijl we hiermee de eerste schep in de aarde zetten voor het maken van een terras voor het restaurant, werden we gekiekt. Lilly en Esme, twee vriendinnen en buurvrouwen, zijn verbonden aan de projecten omdat zij traditionele gerechten willen en kunnen maken voor toeristen. Zij hebben zich aangemeld, de diverse cursussen met succes voltooid en nu zal er aan de twee kanten van de huisjes een stenenoven worden gebouwd waarin kan worden gebraaid. Verder zal er een terras worden gebouwd in het stukje dat nu het ‘voortuintje’ is. Als straks het bouwwerk is gedaan zal er voor beide dames een terras zijn waar zij 30 gasten kunnen bedienen. En deze gasten zullen dan het mooiste uitzicht hebben over de vallei. omdat de huisjes toevallig zijn gelegen aan een pad of weg dat stijl naar boven loopt en de huisjes staan op het hoogste punt van het pad.
Bijkomstigheid is: als er meer dan 10 gasten zijn dan zullen zij hulp nodig hebben van andere vrouwen om te assisteren. Ook deze vrouwen krijgen daarmee een inkomen. Naast de toeristen die Dreamcatcher naar dit restaurant gaat sturen, zullen de dames ook voor de bewoners van de omgeving kunnen koken.
In het huisje van Esme waren ook al twee eenpersoons kamertjes voor toeristen in gereedheid gebracht om te kunnen overnachten. Alles zag er spik en span uit. Het begin is er!
We werden uitgenodigd om de lunch te gebruiken. Bij het maken van de traditionele maaltijd zullen Esme en Lilly bij één gerecht de hulp vragen van een van de aanwezige toeristen. Ik was nu de aangewezen persoon om te leren hoe je mieliepap maakt, dat gegeten wordt in plaats van aardappelen. Heet water koken, daarin een lepeltje zout en een scheutje olie, als het kookt dan het maismeel erin en roeren. De substantie moet zo dik zijn dat de lepel er in rechtop blijft staan. Opdienen met jus en groenten en vlees, in dit geval kip. Het smaakte heerlijk.
Traditioneel dekt men voor het eten op de grond. In het midden alle gerechten zetten en de mensen zitten er omheen op de grond. Bord op schoot. Eet smakelijk!
We nemen afscheid van Lilly en Esme en wensen hun sterkte tijdens de bouw van de ovens en het terras. De bouw-opzichter blijft bij hen achter, de bouwer is inmiddels ook gearriveerd en het werk kan beginnen. We zullen graag weer terugkomen om bij hen een lunch of diner te genieten als het restaurant klaar is.
Na een autotocht komen we aan in Klapmuts waar we Yellow en zijn vrouw weer ontmoeten. Stond hij bij onze ontmoeting tijdens de Biketour nog op de hoek van een straat in weer en wind, nu staat alles in zijn eigen huisje, dat is uitgebouwd, zodat hij binnen kan werken, zijn draadwerk kan uitstallen en ‘kopers’ of toeristen kan ontvangen. Zijn vrouw maakt van die gelegenheid gebruik om een kopje koffie of thee met koek te verkopen.
Punt 3 - Yellow the Wireman.
Het huisje van Yellow ligt aan een modderpad, zoals er zoveel modderpaden zijn. Dat betekent, dat het stoffig is als het droog is en dat er modder ligt als het regent. We merken op, dat de huisjes van de buren in dit korte straatje ook hun huisjes hebben geverfd en het is een kleurig geheel. Yellow woont in het laatste huisje. We worden hartelijk begroet als we binnenkomen in zijn eenvoudige huisje. Van het eerste geld overgemaakt van de Biketour in 2004 naar Kaapstad is besteed aan het project van Yellow. “De aanschaf van een container (dit is een stenen aanbouw aan zijn huisje geworden, omdat een container niet werd toegestaan) om te kunnen werken en klanten/toeristen te kunnen ontvangen.” Dat werk is al geheel klaar en het leven van Yellow, zijn vrouw en zijn kinderen is al enorm veranderd door de betere levens- en werkomstandigheden. Van het geld dat Yellow nu, na een half jaar, al kon sparen heeft hij een koelkast gekocht voor zijn vrouw.
Bij de Gemeente is een aanvraag ingediend om een teerpad (asfaltweg) aan te leggen en wij zagen de bulldozer van de Gemeente al aan het werk. Dan zal de straat er nog beter uitzien en het zal makkelijker worden om het huisje van Yellow te bereiken.
Op de hoek van zijn straat staat nu ook een man sinaasappelen en ander fruit te verkopen. Ook dat is een gevolg van de komst van toeristen naar het huis van Yellow.
Wij gaan weer verder per auto naar de voormalige township Zweletemba in Worcester.
Punt 4 - Rain’s Mvula Jazz Café – Zweletemba – Worcester.
Rain komt ons al tegemoet en nodigt ons uit in zijn pub. Ook aan Rain mogen wij ‘pro forma’ de enveloppe met sponsorgeld overhandigen. Hij is daar heel blij mee en laat ons plaatsnemen aan een van de tafels.
Rain heeft jaren op Robbeneiland gevangen gezeten. Na zijn vrijlating wilde hij het café in de township, waar mensen kwamen om dronken te worden, ombouwen tot een café waar je naar toegaat om vrienden te ontmoeten, goede muziek te horen en wat te eten of te drinken.
Hij heeft het café kunnen huren, maar daarbij moest hij ook een geluidsinstallatie huren, tafels, stoelen, borden, bestek, eigenlijk alles wat je nodig hebt om een café te runnen. Het schoonmaakwerk doet hij zelf, want hij wil er van overtuigd zijn dat alles schoon is, tot in de toiletten toe. Maar als zijn café gaat lopen, gaan de eerste ontvangsten weer de deur uit aan huurgelden van al het bovengenoemde. Via Dreamcatcher is er een sponsor gevonden die hem een nieuwe geluidsinstallatie heeft gegeven. Van de Biketour kan hij vanaf nu de tafels en stoelen, borden en het bestek kopen, zodat hij dat niet meer hoeft in te huren. Er zal een stukje aan zijn café worden aangebouwd om de keuken te verbeteren. De plannen kunnen nu worden uitgevoerd. Rain is een gelukkig man. Hij vraagt of wij een Nederlandse vlag voor hem kunnen opsturen. Die moet aan de gevel hangen, naast de Zuid-Afrikaanse vlag, op de dagen dat het café open is.
Zijn kinderen gaan naar school en komen bij hem hun huiswerk maken. Hij heeft op de Nelson Mandela Universiteit gezeten op Robben Eiland! Hij is trots op zijn kinderen die naar school gaan en hoopt op een goede toekomst voor hen.
Dat was ons laatste adres langs projekten van de Biketourzuidafrika. De terugweg naar Kaapstad is nog lang. Totaal hebben we voor deze bezoekjes even 300 km afgelegd. Het was zeer interessant en indrukwekkend. Hier hebben we gezien, dat een ‘druppel op een gloeiende plaat’ het leven van meerdere mensen danig ten goede kan veranderen. En de omgeving verandert hiermee mee! Dat was duidelijk.