HOME REIS 2008

Vakantie 2008

28 augustus – 8 september     Johannesburg

8 september – 12 september   Bronkhorstspruit

12 september – 19 september   White River

19 september – 26 september           Ballito

26 september – 5 oktober    Bloemfontein

6 oktober weer thuis in           Zaandam

Donderdag 28 augustus 2008

De taxi was om 7.10 uur besteld om op tijd voor de trein te zijn om 7.38 uur naar Schiphol, rechtstreeks. Twee koffers en een grote tas was te doen! Op Schiphol aangekomen meteen naar de incheckbalie, waar je eerst een boardingpas uit een computer (zelf) moet halen. Met een beetje hulp ging dat perfect. Nu de koffers nog. Even schrikken toen we aan de beurt waren: teveel gewicht!! Dat kost u Euro 30.- per kg en dat is 9 kg teveel. Het ticket komt uit de computer en wat blijkt? De juffrouw heeft zich vergist in de optelling. Alles akkoord, gewicht prima. We liepen meteen door naar de gate en konden daar nog even zitten, koffie drinken, oma bellen, tot het “boarden” werd aangegeven. Stoel 67H en J met wat beenruimte opzij. Veel lege plaatsen.

Prima vlucht gehad. Gelukkig had ik mijn Nintendo DS om te kaarten. Daar heb ik veel plezier van gehad, dankzij Quentin die geholpen had voor mij dat uit te zoeken en te kopen. Precies op tijd geland om 20.30 uur. Harry en Leda stonden ons op te wachten en brachten ons meteen naar de B&B Granny’s House, naar onze eigen kamer en we waren de enige gasten in het huis. Dave en Marilyn Nunn waren zelf ook op vakantie en de dochter neemt waar voor deze “makkelijke” gasten.

Vrijdag 29 augustus 2008

Lekker uitgeslapen en na een heerlijk bad, weldadig voor mijn rug, ontbeten.
De koffers uitgepakt en alles in de kast geborgen. De cadeautjes voor “Johannesburg” klaar gelegd om mee te nemen als we worden opgehaald.Oma gebeld; Astrid was net gekomen en ging even een boodschap doen. Later hoorde ik dat Astrid een bloeddrukmeter ging kopen omdat Oma zich niet goed voelde. Via een sms kreeg ik de uitslag: “bloeddruk 134/57 is dat goed?” “Nee, erg laag” antwoordde ik. Daarop is meteen aktie ondernomen.
Omdat hier schilders bezig zijn met het hekwerk zijn wij op het busbankje langs de straat gaan zitten om te wachten op Leda. In de tuin was de tafel gedekt voor de lunch. Het was heerlijk weer. Wij moesten nog duidelijk acclimatiseren, ons tempo was erg laag. ’s Middags met Leda naar het winkelcentrum gegaan. Het Winkelcentrum was pas geopend, geheel vernieuwd en veel groter als voorheen. (In 2006 werd het na ons bezoek gesloten voor verbouwing!) Geld gepind en een lekker wijntje gekocht om te trakteren.
Er is nu ook in de straat van Harry, na de overval, een wachthokje met bewaker met de buurt afgesproken.
Vóór het eten heeft Leda mij het kaartspel Rummy uitgelegd. Leuk om te doen. Mijn DS laten zien en kreeg meteen een verbod om het aan de kleinkinderen te laten zien. Hier lopen kinderen er nog niet mee in tegenstelling tot in Holland.
Voor het avondeten zorgde Harry voor het vlees, een “haasje”, Leda voor de groente “pomkin” en ik voor de patatten. Heerlijk gegeten, vooral het vlees! Wijntje erbij en koffie toe met amandeltaart! Om 21uur weer naar de B&B gebracht en meteen gaan slapen. 

Zaterdag 30 augustus 2008

Om 9 wakker, bath en breakfast en daarna op het terras koffie gedronken. Dagboek geschreven. Voor de lunch opgehaald door Leda. Vanmiddag gaan we naar het verjaardagsfeest van Vic, Leda’s zwager. Zijn vrouw Juliana en haar zus Wilhelmina heten Van Namen. Van Hollandse komaf. Er was veel taart en je kon de verschillende soorten op je bordje doen bij de koffie of thee. Veel gepraat. Een schoonzus is vegetarisch, maar na de dood van haar man, die slager was, heeft zij nu de slagerij voortgezet.
Om 6 uur weer thuis. Met Tanja gekaart. Naast Rummy heb ik nu ook “2^e+4^e”geleerd. Iets ingewikkelder. De A – 2 – 4 – 8 en Boer zijn actiekaarten (en 25 pt waarde). Schoppenvrouw (50 pt). Kan het spel eindigen. Na 2 komt een 2 of zelfde soort 4, na 1 of meer A-en altijd nog een kaart wegleggen.
Tijd om te eten. Leda heeft spagetti gemaakt met champignons, ijs toe met chocoladelikeur! Hmmm.
Na nog een kort spelletje om 9 uur naar ‘huis’. We slapen prima, alles is rustig als enige gast.

Zondag 31 augustus 2008

Om 9 uur opgestaan, ontbeten en een praatje gemaakt met Jason. Dagboek bijgeschreven en een boek gepakt: Ferrares, Het avondconcert. Voor de lunch waren ook Trudy, Tanja, Nicky (met Sean om op te passen) en Leda had heerlijke schotels gemaakt: kip, koolsla, sla, bonen wit en bruin en brood met wijn. We hebben nog even buiten gezeten maar iedereen klaagt over de wind en de kou. Kaartspel 2e+4e met Tanja en Leda. ’s Avonds brood gegeten met een salade. Erg lekker. En weer gekaart tot 9 uur. Tanja bracht ons terug naar de B&B.

Maandag 1 september 2008

Het luie leventje is over!! Om 7 uur gaat de wekker, 7.30 ontbijt en om 8.30 worden we opgehaald door Leda om mee te gaan naar Craighall, het kinderhuis waar Leda als vrijwilligster werkt op maandag.
Hoewel we niet hadden gemeld dat we kwamen bleek er wel op ons gerekend te zijn. Na een welkom van Shannon, de nieuwe coördinator, hebben we de muziekles meegemaakt van de kinderen. Veel foto’s gemaakt.

Brigit kwam langs en met haar hebben we gepraat.
--Ik heb aangegeven dat ik hier ben als vriend en niet als vertegenwoordiger of boodschapper van de Stichting Kinderhuis Soweto.

 Bri vertelde dat:
--er 3 kinderen (2 kinderen uit Soweto, waarvan één de dochter van An, en 1 van Eldorado Park) naar Kaapstad zijn geweest om in het Parlement te spreken over Sunshine Centres en gehandicapte kinderen en andere jeugdzaken. Dit was georganiseerd door het Dep. Of Soc. Development.
--Voor de 90^e verjaardag van Nelson Mandela waren 20 kinderen (14 tot 18 jaar) uit Soweto uitgenodigd voor een dag in French school voor de verjaardagspartij. En de 2^e dag kinderen (van 8 tot 14 jaar) uitgenodigd naar het Empyre Palace in Boxburg, waar ogen werden getest en indien nodig kregen de kinderen een aangepaste bril of zonnebril. Maar er was ook fun, zoals film etc. voor de kinderen.
--Dit jaar zullen ook 10 kinderen (siblings) van Craighall voor het eerst mee gaan naar het juni-vakantie kamp in Middelburg in de leeftijd van 14 – 18 jaar. Vanuit Soweto gaan er 20 siblings mee en vanuit Eldorado Park nog eens 10 siblings. (Siblings = broertjes of zusjes van de gehandicapte kinderen.) Het thema dit jaar was: “Waar wil ik zijn over 5 tot 10 jaar?”
--Tiger Oats top-management heeft 1 dag op 25 augustus 2008 in Craighall aan de tuin gewerkt, graszoden gelegd, twee klaslokalen geschilderd, daklood vernieuwd en met de kinderen gespeeld. Daarboven sponsort het bedrijf Tiger Oats brood, muesli etc. voor de kinderen van Craighall voor de komende tijd.
--Sinds ca. 2 jaar komen ook care-givers van de kinderen i.p.v. moeders naar Craighall. Zij worden betaald, als verzorgster voor hun gehandicapte kind, door de ouders.
--Sunshine krijgt geld van de Lotto Zuid-Afrika, maar daar zijn nu problemen. Dat is zelfs besproken in het Parlement, maar Lotto zegt het geld dat zij moeten verdelen, te hebben overgemaakt naar de partners. Maar het geld is nog niet aangekomen.

Om 1 uur was Leda en haar vriendin Marga klaar met het werk en we hebben toen in de Colony-shopcenter (een voormalig hotel met prachtige veranda’s) de lunch genoten. Tot we om half 3 kleindochter Sian van school moesten halen.
Thuis gekomen met Sian 2^e+4^e gespeeld. Om 6 uur gegeten en om 7 uur weer naar de B&B gebracht, omdat Harry en Leda naar een vergadering moesten van de buurt over ‘veiligheid’.
Er kwam nog een e-mail met een voorlopig programma voor ons, nu we toch hier waren.
Geschreven, gelezen en op tijd gaan slapen.  

Dinsdag 2 september 2008

Bri komt ons om half 9 halen, we gaan naar Eldorado Park, eerst naar de klas van An. We ontmoeten de kinderen Pumalaya (5 jr), Bonjiwe (10 jr) en de grote jongen Geranimo (10 jr). Ook Dominique. Hij kon 7 jaar geleden toen hij hier kwam niet lopen of praten. Hij verlaat eind 2008 de school, loopt en praat. “Praise the Lord” zei hij tegen ons toen we weggingen.

We worden geroepen, want er is een journalist gekomen die met ons wil praten. Musa Mohamed Kunta, journalist van de Eldorado krant.
Na het interview vroeg hij hoe lang we getrouwd waren. Na ons antwoord “45 jaar” vroeg hij aan Luuk of het goed was om maar met 1 vrouw getrouwd te zijn. “One woman is bad enough” zei Luuk.  Maar in het gesprek kwamen ze overeen dat je beter maar met één vrouw getrouwd kan zijn en voor de eventuele kinderen zorgen.
Op de foto met kinderen van de klassen en met Mr. Right, die nu hier voor de tuin en grond zorgt. Hij heeft ook de schilderingen op het gebouw aangebracht. “Je moet zien dat het een school is”, zei hij.

Met Mabel (60) en Bri (49) naar twee scholen geweest. Mabel is bezig met het verkopen van Casual stickers, en deze scholen doen daar graag aan mee. Goudpark primary en Eldridge primary. Daarna naar het Women’s Forum voor mishandelde vrouwen, maar daar doen ze ook veel voor de gemeenschap.

Weer naar Eldorado Park waar een vergadering was gepland. Wij hoefden daar niet bij te zijn. Mabel had vetkoek en gehakt voor ons en driehoekkoelikoek. Heerlijk. Het werd half 5 voor we weg konden, maar onderweg wou ik nog rijst kopen voor Mabel. Bri stopte bij Pick en Pay Norwood en bracht ons daarna naar B&B.
Om 6 uur kwamen Harry en Leda ons halen na de Walk for Life en we hebben heerlijk van Mabel's vetkoek gegeten, nu met een glaasje wijn. Veel gepraat en om 9 uur weer slapen in de B&B.

Woensdag 3 september 2008

Bij het ontbijt was er nog een gast. Een wijnboer uit de Cape, het zuidelijkste puntje.
We werden om 8 uur opgehaald door Shannon van Craighall. Zij bracht ons naar het hoofdkantoor waar we de hand konden schudden van Thando, Neels, en de receptioniste, die ons vertelde dat ze ons 2 jaar geleden ook had gezien toen zij kwam solliciteren en ik had haar toen succes gewenst. Amos kwam even binnen, maar hij bleek later te hebben ‘opgezegd’. Hij heeft inmiddels vrouw en kind en een nieuwe baan.
Een van de vrouwen van het hoofdkantoor, Gladys, kwam met ons mee voor deze dag en Bri was weer de chauffeur.
Op naar Orange Farm (stadsnaam) en eerst een bezoek bij Prudence Mbele met haar project “Thando Lerato”.

Prudence (was onderwijzeres) en haar man (wegens zijn werk niet aanwezig) hebben zelf 3 kinderen. Hun dochter (20) werkt in town in finances. Hun zonen (25 en 27 jaar) hebben geen werk en waren thuis. Maar met hen waren er ook 10 gehandicapte kinderen, waaronder weeskinderen. Het huisje was van plaatmateriaal en staande pasten wij, vier bezoekers, net in het huisje. Een meisje was aan de was buiten, het gewassen goed werd te drogen gelegd in de struiken, een ander meisje aan de afwas op een klein tafeltje. Een van de kinderen, een baby nog, was blind. Er waren twee kleintjes ziek (hoesten) en met hen zou ze ’s middags naar het ziekenhuis gaan. Een vrolijke vrouw, enthousiast en doortastend. Ze had hiervoor gekozen en haar baan opgezegd. Van de Gemeente heeft ze nu een nieuw huisje gekregen vóór het bestaande huisje om de gehandicapte kinderen in te laten slapen.   Ook was een stuk grond naast haar huisje op bouwtekeningen al bestemd als speelplaats en het wachten was op geld om dat waar te maken.
Van Sunshine krijgt Prudence support.
Na foto’s gemaakt te hebben, hebben we hartelijk afscheid genomen en haar veel succes gewenst.

Nu op weg naar het ons bekende “Orange Farm”, dat eigenlijk “Tebogo” heet. Sinds kort was Ciryl aan de leiding en hij ontving ons in het kantoor. We hebben vragen gesteld en zo ontwikkelde zich een gesprek.
In het kantoorgebouwtje was een klasje ondergebracht voor de allerkleinsten. We bekeken de slaapzalen, want deze kinderen wonen hier, en het gebouw dat gemaakt is door de Oostenrijkers, waarin zich de grotere kinderen bevonden
       

Grote meerderheid is jongens, leeftijdgrens is 18 jaar, maar de oudste is 24 jaar. Er is geen plaats om hem elders onder te brengen.
Er kwam een groepje mensen van “Educational Africa”. Voor Bri een onbekende groep, dus meteen netwerken gestart.
We reden terug naar Soweto, in het winkelcentrum Maponaye Mall aten we bij Ocean Basket. Via Bambisanani en Eldorado Park weer naar het B&B. Om half 4 aangekomen. Moe.
Leda gevraagd ons wat later op te halen zodat we even konden rusten. Koffie gedronken en geschreven.

Donderdag 4 september 2008

Vroeg uit de veren. Voor de wekker ging om 6 uur was ik al op en liep het badwater.
Vol verwachting beginnen we aan deze Nelson Mandela-dag. Shannon kwam ons halen, onderweg stond Bri te wachten om achter haar aan naar Soweto te gaan.

Arborday  - Boomplantdag

We zijn ook nog naar de klasjes geweest in Bambisanani. Daar ontmoetten we Zanele, haar zoon was pas overleden en we hebben haar gecondoleerd.

Terwijl we wachten in Bambisanani komt er een vrouw met haar baby; ze heeft een afspraak met de coördinator.

Om 12 uur gingen we met Bri en Shannon naar een park in Soweto. Het had veel voeten in aarde, maar we kregen een VIP-kaart om binnen te komen. We zaten tamelijk vooraan, maar toch ver van het podium. Met een zwarte auto kwamen Nelson Mandela en zijn vrouw Gracia Machel aan. Ze stapten over in een golfwagentje en reden zo tot het podium. Schoolkinderen en een popzanger zongen Happy Birthday Madiba, want deze boomplantdag was ook nog in het teken van de 90^ste verjaardag van Nelson Mandela. Een spreker noemde alle VIP’s op die op het podium zaten en Mr. Ahmed Kathrada was er ook bij.

Mr. Mandela sprak een kort woordje tot de kinderen en het grotere publiek. Daarna werd hem gevraagd om een taart aan te snijden voor de kinderen. Mr. Mandela en zijn vrouw stapten weer in het golfwagentje en reden naar de andere kant van het podium om daar de laatste boom te planten en een beeld naar zijn gelijkenis te onthullen met een teksttableau met woorden gesproken bij de uitreiking van de Nobelprijs in 1993. Daar staande wendde Mandela zich tot de mensen van Soweto en bedankte hen voor de gastvrijheid en dat hij jaren in huisje 8115 gewoond had in hun midden. Hij dankte de bewoners van Soweto “I am grateful to be with you.”
Op grote schermen werd het allemaal getoond, maar door de parasols konden we niet veel zien. Toch foto’s gemaakt. Daarna ging het gezelschap weer naar de zwarte auto. Ik drong door tot de eerste rij “mag ik even passeren” enz. en kon toen een foto van Madiba maken, hoewel hij erg beschermd was,  en van Gracia, die nog wat mensen begroette en zich wat vrijer kon bewegen. 
Shannon stond aan de ‘goede’ kant van de auto en heeft mooi foto’s kunnen maken.

Weer terug naar Bambisanani en vandaar terug naar de B&B,
weggebracht door Shannon die in dezelfde buurt woont.

Leda kwam ons halen om naar Marga en Paul Pagnier te gaan voor een kopje thee. Daar was ook Liesje en haar man mr. Grace aanwezig. Liesje is als 9-jarig meisje in 1938 uit Nederland gevlucht met het hele gezin. Zij vond het leuk om weer eens Nederlands te praten. Haar man is een oud-piloot-vlieginstructeur en Engelstalig.
Paul is geboren in Maastricht en na het sluiten van de mijnen naar Zuid-Afrika gegaan. Heeft een goed bedrijf in papier en druktechniek. Leda ging om 5 uur weg en 'liet ons achter'. Tenslotte, na op het bordes te hebben gezeten met het magnifieke uitzicht over Johannesburg, gingen we naar binnen, veel gepraat, wijntje gedronken en erwtensoep gegeten met worst. Om 9 uur brachten ze ons naar de B&B.
Inmiddels had ik een hevige nekpijn gekregen en ik kreeg een warme nekrol van Marga tegen de pijn. Ook had ik al een shawl van Leda gekregen die goede diensten deed. Nog geschreven en dan slapen.

Vrijdag 5 september 2008

   We raken er aan gewend. Zelfs zonder wekker! Shannon haalde ons op en in Craighall hebben we gewacht tot we weer verder werden gebracht om aanwezig te zijn bij Eldorado Park op deze Casual Day. Shannon zou mee gaan als fotografe, maar omdat ze inmiddels begreep dat wij veel foto’s maakten, vroeg ze ons de officiële fotografen te zijn vandaag, dan kon zij in Craighall bijven bij haar kinders. Daar werd een hotdog-party gemaakt, een gift verzorgd door een van de ouders.  We ontmoeten Gloria en zien hoe ze iedereen aanhoudt die binnenkomt om nog een sticker voor Casual Day te verkopen. Het lukt haar aardig, ze heeft verkooptalent. Ik zei dat ze net zo actief was als Bri, waarop ze het antwoord gaf: "Bri + Me = dangerous!". Als we later wegrijden zien we in de buurt van Craighall dat Gloria tussen de auto's nog stickers verkoopt. Ze had veel succes die dag in de door haar moeder zelfgemaakte kleding in de kleuren van de Zuid-Afrikaanse vlag. "Wil je ook zo'n jurk? Mijn moeder maakt het voor je," bood ze me aan.

Naar het hoofdkantoor. Daar stond Bri op ons te wachten buiten bij de auto.  In haar pyama! Want het is vandaag pyamadag in Eldorado Park. Bri had nog even de auto getankt en men had haar wel raar aangestaard. Je ziet niet vaak iemand in pyama tanken!
Eerst nog met Bri aan het stuur van de Lotto-car naar Bambisanani, spullen afgeleverd, gepraat, wat foto’s gemaakt en weer door.
Bij Mabel thuis spullen afgeleverd, maar ze was niet thuis. (Later belde ze teleurgesteld dat ze ons niet had ontmoet.) Toen door naar Eldorado Park waar iedereen in pyama was met of zonder ochtendjas. Kinderen, moeders, verzorgsters. Geweldig! Veel foto’s gemaakt en een filmpje van dansende kinderen. Er waren nu ook meer moeders aanwezig om te helpen en te bakken en koken. Gezellig en hectisch was het daar. We kregen padkos mee.
             

Maar we moesten weer verder. Nu naar Elsburg, waar Carol coördinator is. We hebben alle klassen gezien en de moeders en kinderen begroet. Jammer genoeg is de jaccuzi kapot en moet er ZAR 7000 beschikbaar zijn voor reparatie kan geschieden.
Voor Casual Day had Carol 4000 stickers verkocht met behulp van haar moeders. Omdat Carol hen had weten te overtuigen van de noodzaak om geld binnen te brengen via deze fundraising campagne. Iedereen, de kinderen, teachers, moeders, vrijwilligers en het huis wordt daardoor financieel geholpen.

Met Carol gepraat en ze had een pizza met koffie en cake voor ons klaar staan. Om vóór de vrijdagdrukte thuis te zijn vertrokken we weer om 1.30 uur en om 2.30 uur waren we weer in de B&B. Afscheid genomen van Bri en haar bedankt voor de geweldige tijd.
Harry en Leda zijn in Pretoria en halen ons weer op als ze terug zijn om de avond weer samen door te brengen.
Ik begin aan het volgende boek: Bernlef, De pianoman.

Zaterdag 6 september 2008

Wel om 7 uur een kopje thee op bed gedronken maar daarna nog even blijven liggen.
Om 9 uur ontbijt genoten, heerlijk rustig, geen haast, en daarna in de tuin gezeten. Eerst in de zon, maar dat werd tè heet, dus naar een schaduwrijk plekje verhuisd onder een boom. Een kopje koffie gemaakt en het derde boek begonnen van Ted Schouten over Boy Ecury.
Harry sms-te dat hij ons om 12 uur zou komen halen. We wilden cd-roms laten maken van onze foto's bij de fotowinkel, maar Harry bood aan ze met zijn computer te kopiëren. Het is gelukt om mijn foto’s op 1.5 cd te zetten en de foto’s van Luuk, van Casual Day, daarbij aan te sluiten. Zo kan Leda maandag de cd’s meenemen naar Craighall en kan Shunshine Centre over onze foto’s beschikken.
Na de heerlijke lunch en de daarbij horende afwas, de stoeltjes vóór het huis gezet en daar lekker gerummid. Ik zag nog een bijzondere vogel in de boom zitten!
We hebben Harry en Leda en de kinderen uitgenodigd met ons te dineren en daarvoor werd gereserveerd bij Bellpepper.
Ook heeft Leda gebeld met Roy, die ons weer naar Bronkhorstspruit zal brengen, nu voor de prijs van ZAR 650.= na 2uur. Dat was een hele geruststelling.
Om 7 uur naar Bell Pepper. We hadden een lange tafel, maar ik zat op de tocht en de muziek was veel te hard. Op mijn vraag of de bassen wat zachter konden werd geantwoord dat het al op zijn zachtst stond!! Ik ben wel aan de andere kant van de tafel gaan zitten met de wollen stola om. Van de muziek bassen hadden we allemaal last. Tenslotte vroeg Harry aan de eigenaresse of de muziek af gezet kon worden omdat het zeer irritant was. Ze zei toen: dat ze de muziek niet hoorde! “U bent dus doof” zei Harry. Maar de muziek ging wel uit. Maar niet voor lang, want een andere serveerster zette het doodleuk weer aan. Het eten was voortreffelijk. Wij hadden carpaccio en het hoofdgerecht was zalm. Als dessert notentaart. Een flesje witte wijn vulde dit geheel aan.
Om 10 uur waren we weer in de B&B. Geschreven, nog even gelezen en slapen gaan.

Zondag 7 september 2008

Harry en Leda kwamen ons halen om om 10 uur in de Vincentius à Paulo-kerk te zijn. Een grote kerk in de buurt waar zij wonen. Er was een Zulu-dames-koor en de liederen werden in het Zulu gezongen, ook de tekst geprojekteerd op een scherm. Er was naast de priester van de parochie ook een monseigneur van Poolse origine en hij riep alle kinderen naar voren;  sprak met hen en zegende hen.

Na de kerk zijn we naar het Norwood winkelcentrum gegaan waar ik geld kon pinnen en een kopje koffie gedronken bij Mug & Bean met een stuk taart erbij. Luuk kreeg de gigant niet op en dat kregen we mee naar huis.
Ook zijn we even bij de juwelier geweest die in 2006 mijn ring (zilver met bloedkoraal) kapot gemaakt heeft tijdens reparatie. Hij herinnerde zich wel dat dat gebeurd was, maar had geen ring gemaakt. Ik moest weer even de maat laten nemen en een tekening maken als voorontwerp. Hij zou dan de ring maken, met een bloedkoraal als steen, en die op het vliegveld op 5 oktober aan mij geven. Dat was goed afgesproken!!
Omdat het onze laatste dag was had ik alle geleende spullen mee. De nekrol van Marga, met een kaartje om haar te bedanken. De omslagdoek en shawl van Leda. De shawl kreeg ik cadeau en kon ik weer gebruiken.
Het boek voor Martin Jonkers (Kort Amerikaans in strip) met een busje stroopwafels zal ook via Leda, Shannon, Bri naar hem toekomen in Soweto.

Met Tanja gekaart in de tuin tot het tijd was om naar Gerard te gaan om Liam’s 9^e verjaardag te vieren. Hij woont in een groter nieuw huis met tuin en zwembad. Prachtig huis.
Om 6 uur naar huis, lekker gegeten salades en worstjes. ’s Avonds tv gekeken met Harry, maar om 9 uur door Tanja naar B&B gebracht. Afscheid genomen en bedankt voor de geweldige tijd en goede zorgen.

terug naar HOME